Jaka matka taka córka

Powiedzenie : „jaka matka taka córka‘’ nie dotyczy wyłącznie wyglądu zewnętrznego . Dzieci nas naśladują we wszystkim, choć nie zdajemy sobie z tego sprawy .  To my jesteśmy na ich drodze pierwszymi autorytetami . Dlatego każdy z nas winien przeanalizować  swoje codzienne zachowanie względem dzieci.   Proszę mi wierzyć cała rzecz nie opiera się tylko na wyglądzie, dzieci analizują nasze zachowanie, reagowanie na różne życiowe sytuacje, badają naszą konsekwencję w działaniu, a przede wszystkim konsekwencję w  wychowywaniu. Bądźmy wytrwali, ale nie krytyczni.

Przecież nasze dorosłe życie jest nacechowane wieloma dobrymi aspektami, pokazujmy to zatem. Starajmy się świecić przykładem dla naszych pociech ,  skupiłabym się na tym, aby wychowaniu  być bardziej kolegą a nie szefem. Oczywiście tzw. podział ról i  proporcje powinny  być w domu rodzinnym zachowane, jednak ważnym jest abyśmy dawali naszym pociechom oparcie w różnych sytuacjach życiowych , a nie tylko egzekwowali nasze założenia życiowe.

Jeżeli my całymi wieczorami siedzimy przed telewizorem to nie dziwmy się, że nasze dzieci też będą tak robić. Jeżeli my lubimy czytać wyłącznie periodyki o modzie to nie oczekujmy, że nasze dzieci będą czytać czasopisma naukowo techniczne, których w naszym domu nie widzieli. Jednak jeśli nasi młodzi obserwatorzy  zobaczą,  że codziennie jeździmy na rowerze to jest duże prawdopodobieństwo, iż też uznają ten środek transportu za  odpowiedni,  bowiem będzie to dla nich coś naturalnego. Musimy te wzorce kreować od małego. Z mojej perspektywy powiem,  iż trzeba to zrobić jak najwcześniej. Prywatnie w moim domu niestety do zakupu dobrych  rowerów dorośliśmy dopiero 5 lat temu,  czego efektem jest fakt,  iż starsza trójka dzieci  jest już ciężka do przekonania,  ale młodzież którą zaszczepiliśmy w wieku 5-6 lat teraz bezproblemowo jeździ do szkoły na rowerze i nie widzi w tym nic złego. Niestety w wieku 15 lat jest  trudniej wprowadzać wzorce.  Jednak  pamiętajcie nigdy nie jest za późno i warto się zastanowić co w swoim życiu możecie zmienić na +.

Pamiętajmy, w wychowaniu nie jesteśmy sami , towarzyszy nam cały szereg osób, których często nie dostrzegamy, a są istotnym elementem na drodze kształtowania naszych dzieci. Do tego grona należą :  babcia, dziadek, ciocia, pani w przedszkolu ,  wychowawca, nauczyciel, trener. Pamiętajmy, że opinie tych osób powinny być dla nas bezcenną bazą wiedzy o naszym potomstwie. Nazywam to grono : „obserwatorami pobocznymi” / , jednak są to bardzo ważne jednostki w całokształcie wychowawczym młodego człowieka .   Osoby te patrzą na nasze dziecko,  każdy z innej perspektywy, każdy na innym polu doświadczeń i w innym otoczeniu. Dlatego zawsze warto się zatrzymać, aby usłyszeć opinię o naszym dziecku od osoby, która widzi je innymi oczami. Dlaczego?  Ponieważ  nasze życie, choć może nie idealne w kontekście naszych pociech chcemy idealizować . Mamy zaprogramowany idealny model naszego dziecka. Pragniemy być z niego dumni, dosłownie chwalić się nim wśród rodziny i znajomych . Nie przyjmujemy do wiadomości , faktu , że każdy z nas jest inny. Wierzymy, że nasze dziecko ma tylko mocne strony. Ale nie lubimy dziecku o tych mocnych stronach mówić . Dziecku z reguły zwracamy uwagę, na aspekt,  w którym nie jest doskonałe, łatwo przychodzi nam w  otoczeniu wskazywanie co można poprawić,  nie koniecznie lubimy podkreślać co jest idealne i co należy rozwijać bardziej dogłębnie.   Nasz idealny model to :  dobrze się uczy,  nie sprawia trudności,  wówczas  myślimy,  że wszystko jest na dobrej drodze naszego wyidealizowanego scenariusza, tzw.  planu na życie naszego dziecka. Ile jednak czasu poświęcamy, aby zrozumieć świat w jakim żyją nasze dzieci, w co grają, co oglądają, co czytają i czy w ogóle czytają. Może powinniśmy sami przeczytać Harego Portera, aby zrozumieć nasze dziecko i jego świat. Może coś w tej historii jest,  skoro tyle razy nasze dzieci potrafią oglądać jeden film i ciągle się  nim fascynują. Zamiast komunikować musimy zacząć słuchać, zamiast przedstawiać im naszą wizję zechciejmy też uczyć  się od nich,  Wówczas  nasze światy się zbliżą i być może wychowanie stanie się prostsze!